Sana Susuyorum Diye Şiiri - Aydın Çevik

ah sevgili,
sana susuyorum diye
kasımlar sağanak bırakır oldu üzerime
çok hatalıydım biliyorum
bir elimde hoyrat bir güze terkedilmişliğim
diğerinde şafağı olmayan tekilliğim
yüküm ağırdı zor geçti yıllarım
bense hala kıraçtım
tek sırdaşımdı gözü yaşlı ıhlamur ağacı
paylaşır olduk
erken yaprak dökmelerin verdiği utancı...

ah sevgili,
sana susuyorum diye
kasımlar sağanak bırakır oldu üzerime
yılların hıncıyla vuruyorlar şimdi pencereme
camlar duyarsız
ben buğulanıyorum
açamadım gözlerimi her yanım yıldırım
galiba artık çok yalnızım
bir türlü aşamadığım bulutlara değen surlarından
ekvatorundan yola çıkıp varamadığım kutuplarından
anladım ki ben unutulmuşum…

ah sevgili,
sana susuyorum diye
kasımlar sağanak bırakır oldu üzerime
bilmezler ki
çağım değildi
ödünç isteyemedim haritasını Piri Reis’ten
ne yapsam doğamadım gözlerinde yeniden
anka kuşu gibi küllerimden
mevsimsiz geçse de yıllarım
çiçekleniverdi birden ıhlamur ağacım
kokundur diye içime çekip ağlar oldum...
ah sevgili,
sana susuyorum diye
kasımlar sağanak bırakır oldu üzerime
ama görmezler ki
yanımda getirmişim geçtiğim ülkelerin güneşini
sel olup bin suretinden koparsalar da beni
ayışığında demlemişim senliğimi
öyle bir aşk ki içimdeki bakılmaz rakımına
soluk aldırmaz yarası varken göğsümde
aysız gecelerin zifiri bulaşınca endamına
vuslat diye diye nehirler kurutmuşum tenimde...

ah sevgili,
gönlümde gün geçtikçe çoğalıyorsun
karşı konulmaz bir salgın gibi
ne olursun
affet artık beni
bilinmez ama şimdiden
birgün düşecek yolun üzerimden geçeceksin
hazır buram buram toprak kokarken
bir kez olsun çek içine nasıl da değişmişim göreceksin…

“ne zaman değse yağmur taneleri toprağa
biter actinomyces sporlarının korkusu
sevinçle zıplarlar, karışırlar havaya
ve yayılır etrafa, buram buram toprak kokusu…”

01.11.2005