Sana Susuyorum Şiiri - Hüseyin Kerem Arslan

Seninle sadece bir resimde gülümseyen iki çift olabildik,
Hem göze geldik hem de söze,
Falcının ahı tuttu sanırım sevgilim,
Sen ve ben diye ayrı kaldık bu şehirde!
Susturamadık bedduaları,
Dindiremedik bize çevrilen ihanet yağmurlarını...

Ardından çok zaman geçti,
Çok mevsim değiştirdim senden sonra,
Dedim ya,
O falcının ahı tuttu galiba!
Senden sonra hiçbir sevdada dikiş tutturamadım,
Hep yama kaldım aşklarda.
Söylenecek pek de söz kalmadı,
Biliyorum;
Seninle aynı dünyalarda değil,
Aynı karede iki gülüş bile olamazdık,
Biliyorum;
Sen bu aşkta gitmeyi tercih ettin,
Bense susmayı.
Ölüm orucuydu sana suskunluğum,
Doktor da öyle dedi zaten,
Çokta ömrüm kalmamış!
Arada gülüşün geliyor gözlerimin önüne,
Keşke demeye kalmıyor cümlelerim,
Yakıyor içimde düştüğü yeri ismin...

Sana susuyorum sırılsıklam bu şehirde,
Bazen o kıyıdaki kahveye gidiyorum,
Eski günlerdeki gibi.
Çay söylüyorum iki şekerli,
Biliyorum artık sen yoksun,
Şekerime karışan da yok.
O an geçiyorsun aklımdan,
Bir sigara yakıyorum,
Duysan kızarsın ama,
Senden sonra tek dostum o artık.
Keşke diyorum keşke,
Ve sana susuyorum ölesiye açken yokluğuna...

Dedim ya çokta ömrüm kalmamış zaten,
Pekte güzel denemezdi senden sonrası.
Yine de dikkat et kendine,
Gülüşlerine iyi bak.
Adını anmaya korkan bu adamı da unutma!
Sana aşık ölüyorum,
Ölesiye yaşamak isterken,
Sana koşuyorum,
Ölüme kucak açarken.
Hoşçakal demeye dilim varmıyor,
Mutlu kal ömürlüğüm,
Aşkla kal...