Sana Söz Çocuk Şiiri - Abdurrahman Demir

Öyle kırgın
Öyle mahzun bakma yüzüme çocuk
Gökyüzünü ben siyaha boyamadım
Uçurtmanı asi bir rüzgâr alıp götürdü
Biliyorum baban suçlu
Almadı söz verdiği kırmızı bisikletini
Yırtık potinlerin yamalı pantolonun
Ama düşünsene çocuk
Her şeyin tozpembe olduğunu
Ağzının burnunun kanamadığı
Kavgasını vermediğin bir hayatı
Hani küçücük yumruklarınla
Küheylan gibi dalıp toz duman sokaklara
Kaybettiğin misketler için verdiğin
Hırsından ağladığın kavgalar gibi

Gökyüzü sen doğduğunda
Simsiyahtı zaten çocuk
Öyle ağladın
Öyle çok ağladın ki
Karnına dönmek istiyordun sanki annenin

Bu dünyayı biz bu hâle getirmedik
Ama ne olur affet
Su taşıdık o değirmene
Şu gördüğün nasırlı ellerimizle
Öyle çok öyle çok ki suçumuz
Akan her bir damla gözyaşınla
Belki biz de pirüpak oluruz

Öyle kırgın
Öyle masum bakma yüzüme çocuk
Bir gün o rüzgâr geri getirecek uçurtmanı