Kâinat Kitabı Şiiri - Nurettin Sevim

Karanlık geceler, sisli ufuklar.
Kurumuş topraklar, bitmiş umutlar.
Gökyüzünde yağmur yüklü bulutlar.
Rabbul Zül Celal’i sana söylesin.

Köpük köpük coşkun akan ırmaklar.
Bin bir çeşit rızık veren topraklar.
Sonbaharda yere düşen yapraklar.
Rezzak-ı Mutlak-ı sana söylesin.

Başını kaldır da bir bak semaya.
Parlayan yıldıza, güneşe, aya.
Kâinat kitabı olan dünyaya.
Rabbül Âlemin-i sana söylesin.

Dünya tarlasını Gülistan eyle.
Sermayen ömründür çık pazar eyle.
Kâinat kitabına bak nazar eyle.
Yüce Halik’ını sana söylesin.

Peygamber kokulu pembe gülleri.
Ilgıt ılgıt esen seher yelleri.
Mahlûkatın türlü türlü halleri.
Hakk’ı zikretmeyi sana söylesin.