Nisanlar gökyüzünde geçici hüzünlere
Temmuzlar ise kalıcı sıcaklara gebe gibi
Duruveriyordu tepemde.
Az evvel okuduğum şiirin şairi
Ölümünden evvel mi bilinmez
Bir hüzün bırakmış
Bana iletilsin diye
Avukatı olan gözlerimce.
Sahi, bir insan...
İnsan dedim...
Bir şair demeliydim,
Özür dilerim!
Ölünün ardından ruhunu incitecek şeyler dememeli
Fakat bu engel değil sual etmeme
Neden ey şair!
Neden hüzün vasiyet eyledin gözlerime?
Hiç tanımadım ki ben seni...
Lakin okurken seni
Hatrıma biri geldi...
Senle beni tanıştıran da odur.
Sahi, neden tanıştırdı benimle seni?
"Ona sor!" mu derdin?
Ona sormak...
Ona sormak istediğim daha mühim sualler var oysa
Esvabı değişirken gözlerin
Bir düğmeye takılır
Çekse, gözünü düğmede bırakır
Çekse, koparır düğmeyi elbiseden
Çekse, kanatır bir şeyleri...
Hüznü bile kanatır belki
Hüznü bile eksik bırakır
Öyle zor işte şimdi
Öyle uçurum
Sual etmek
O yüzden işte
Kendimi asıveriyorum
Bu şiirde bir sûkuta.
Kayıt Tarihi : 28.6.2017 23:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!