Sana Son Şiir...(şimdilik)

Yüreğinde nokta kadar iz bırakamamak
Saplanmak kahverengi bir bataklığa
Sesini bile neredeyse unutmak bir yaz akşamında

Ruhsuz bunalımlar geçirmek kangren bir sevdanın ortasında
Ölü doğmuş bir sevda belki benimkisi
Hummalı bir bekleyiş belki de

Rutin yalnızlık türküleri söylüyorum artık
Aşka kapalı alanlarda
Usulca terk ediyorum çok sevdiğim demli çayı, baş ucu kitaplarımı

Bir kış akşamı tüm ezberlerimi bozuşum geliyor aklıma
Bir şubat akşamı …
Gözlerinin dipsiz kuyularına atılışım ve benim Hz Yusuf çaresizliğim …

‘Seni seviyorum’ un on üç harften ibaret olmadığı,
Bir fincan kahveninin bile hatırının, kahverengi gözlerinle kırk yılı aştığı bir gecede aşık oldum sana...