Sana Sırtı Dönen Kula Şiiri - Zeki Günay

Kulun kullarından niye kin nefret eder,
Nesiller başı boş yolda, nereye gider.
Rabbim kulun ne ederse, kendine eder,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Kiminin eli işte kiminin oynaşta,
İsyan eden kulların, aklı başı boşta.
Kuran okumaz kulun, yaşı var atmışta,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Kullar kapısına iki yüzünü kazmış,
İsmi yerine, menfaat adını yazmış.
Lut'un kavmi gibi, önüne gelen azmış,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Doğruyu anlatım, kulun sırtını döndü,
Doğru sözümü bıraktı, şeytanı övdü.
Bana hakaret eden zat, anama sövdü,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Midesine içki dolmuş bilmez sözünü,
Haramın harmanından, ayırmaz gözünü.
Herkes konuşurda, kör görmez ki özünü,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Yaradılanı hep sevdim, senden ötürü,
Ayırmadım ki siyah beyaz esmer türü.
Ayaklarıma dedim ki hep hakka yürü,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Çok acı çektirdi bana zalim kulların,
Yüce Rabbim senin, şeref kokar yolların.
Dünyada ki herşey, senin mülkün malların,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Kimi kul küfürlü kimi kulda küfürsüz.
Bazıları var ki görgüsüzden görgüsüz
Sen rızık verirsinde, kulların sükürsüz,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Kulların Şeriati atıp Şirk'i şeçmiş,
Mümin iğne deliğinin, içinden geçmiş.
Zalim masum insanların kalbini deşmiş,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

Herkes savcı hakim olmuş, insan yargılar,
Nerede eski sevgi nerede saygılar.
Kul Zeki kullarına, tasa edip kaygılar,
Sana sırtı dönen kula, ben dostum demem.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY