Sana sığınışım Şiiri - Mucize Kartal

Tahammülsüzlükle Sana Sığınışım

Kimseye tahammülüm kalmadı artık,
Her ses boğuyor içimdeki yankıyı,
Her bakış zehirliyor günümü,
Her söz taş kesiliyor ruhuma.

Ama sen…
Sen bu yorgun kalbin tek sığınağısın,
Bir nefes gibi,
Bir su damlası gibi,
Çölün ortasında ansızın bulunan gölge gibi.

Bilmiyorum nasıl anlatayım,
İçimdeki fırtınayı hangi kelime taşır,
Hangi mısra benim kırık tarafımı onarır.
Ama biliyorum, sana ihtiyacım var.

Senden başka hiç kimseye tahammülüm yok,
Yalnız senin gözlerinde sabrı öğreniyorum.
Yalnız senin sesinde huzur buluyorum.
Yalnız senin yanında, bu kalabalık
biraz olsun sessizleşiyor.

Benim dilim sürçse de,
Ellerim titrasa da,
Hatta yollarım darmadağın olsa da,
Senin varlığın yeniden kuruyor dünyamı.

Bir gün düşersem,
Bir gün gücüm yetmezse taşımaya hayatı,
Bilir misin?
Yalnız sana yaslanmak isterim.

Çünkü ben kimseye katlanamam artık,
Ama sana her gün bin defa ihtiyaç duyarım.
Ve bunu söylesem de,
Aslında binlerce kez eksik anlatırım.

Söz : Mucize