Sen, her hecesinde benim yüreğimden bir yara,
Ve ben, her kelimesinde sana sığınan bir şair...
Kalemin ucunda kanayan bir mısra,
Gözlerimde hiç dinmeyen bir iklim var.
Sensizlik, bir şehrin sessiz çığlığı,
Gecenin içinde yankılanan adın,
Denize düşen gölgem gibi dağılıyor,
Ve ben, yine sana yazıyorum, yalnızlığın kıyısında.
Bir harf olsan okurdum sonsuz kere,
Bir hece olsan düşerdi dudaklarımdan dualar gibi,
Ama sen, dilime değmeden yakan bir alevsin,
Ve ben, küllere dönen kelimelerin içinde kaybolan bir şair...
Sana yazdıkça eksiliyorum,
Seni andıkça derinleşiyor içimdeki uçurum,
Ve bir gün, bu satırların arasında,
Kendimi tamamen yitireceğimi biliyorum...
Kayıt Tarihi : 13.2.2025 19:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!