Sana Sessiz Kaldım Şiiri - Fatma Temel

Gülüyordun, herkes seni öyle bildi
Ama ben sesindeki titremeyi duymuştum
Gözlerinin içinde bir yer vardı
Kimsenin ulaşamadığı,
Kimsenin sormadığı bir yer

Bir kardeş gibi sevmiştim seni
Öylesine değil
Yan yana gelince içimde bir yer ferahlardı
Senin kalbin, kalabalıklar içinde sessizce ağlıyordu
Ben bazen fark ettim
Ama yetemedim

Gittiğin günden beri
Bir cümle yarım kalıyor boğazımda
Bir kahkaha eksik odalarda
Neşenin bile bir yası olurmuş,
Ben onu şimdi öğrendim

Gözlerim dalıyor bazen
Aniden…
Bir anı sızıyor içime
“İyiyim” deyişin geliyor kulağıma
Oysa ben şimdi biliyorum:
Hiçbir iyilik o kadar sessiz olmazmış

Bu dünyaya ağır gelen yürekler
Erken çekip gidiyorlar
Sen de sustun işte
Kendince, kimseye yük olmadan
Ama yük şimdi bizde,
İçimize çöken bu koca yoklukta

Bir daha güler miyim bilmem
Bir daha adını anarken içim titrer mi bilmem
Ama senin gülüşün
Yaralı bir yıldız gibi asılı kaldı göğsümde
Ve ben…
Her gece o yıldıza bakıp
“Sana sessiz kaldım” diyorum
Affet beni kardeşim.

Görkem'in anısına...

Seni hiç unutmayacağız...