Sana Serumlar Dolusu Aşk Verirdim...

Sadece gitmiştin!
Tanrı bugünü hiçbir kutsal kitaba yazmamıştı!
Sanırım unutmuştu!
Sevgilim benim inançlarıma göre o gün kıyamet,
Senin gözlerinde kopmuştu!

Ben bir mayındım..
Senden sonra bana dokunan her aşka patlamaya hazırdım!
Aslında çok yalnızdım!
Gittiğin o gün öyle çok ağladım ki,
En büyük sel felaketi odamda nasıl gerçekleşmedi inanamamıştım!
Varlığı bile sıfır çeken bir adamın,
Yokluğuna anlamlar yükleyecek kadar da ahmaktım!

O kadar sadakatsizmişsin ki sevgilim…
Gözlerin başkasına bayılacak olsa,
Sana serumlar dolusu aşk verirdim!
Ama yetmezdim!
Sen hiç yetinmezdin!

Anlamazsın!
Gözlerime incir ağacı diktin sen!
Ondan bu kendimi nadaslara bırakışım!
Acılarla üstümden geçip, sonra tenimi gözyaşlarımla sulayışım!

Sen sevmek ile gitmek arasındaki bağlaç gibiydin!
Ben çoktan di’li geçmiş zamanında asılı kalmıştım gözlerinin!
Yazacak bir cümlem yoktu gidişine..
Sen Türk dil kurumuna göre bana yasaklanan tek kelimeydin!

Benim yoğun bakım ünitemdi yokluğun!
Sen benim onursuzluğumdun!
Ne zaman fazla narkoz alıp seni unutacak olsam,
İçime bir cin gibi girer,
Beni yine gözlerine tam on ikiden vururdun!