Sana seni bırakarak bir iyilik yapıyorum.
Düşünecek zamanın yoktu,
Ruhumuz çokta toprakla gök arasında gibi uçsuz bir deryaya kapılıyor.
Şimdi düşünecek zamanın var,
Bu betonlar öylesine ağır ki, renkleri unutmuşuz,
Dilimin üstündeki buz kadar gri,
Ağaçların yaprakları kadar maviydi hayallerimiz.
Hayallerimiz,
Ne oldu onlara?
Kendimi yenilemem için bana fırsat tanı,
Biraz toparlamam lazım.
Sen bunu yanlış anlıyorsun,
Güneşin yakıcı nehrinde ıslanıyorsun,
Ellerini heba etme,
Hayallerimiz vardı,
Kirletme.
Bütün sözler evimden uçmuş gitmiş,
Kaybolmuş onca cümlemi başkaları bulmuş,
Sormadığım soruların cevabı odama dolmuş,
Susmam için bana fırsat tanı,
Kendimi tanımam lazım,
Günün içinde geceyi bulmak için,
İki kez uyanmam lazım.
Hayallerimiz vardı,
Sahi ne oldu onlara?
Kayıt Tarihi : 9.2.2015 19:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!