Sana şair oldum ben…! Şiiri - Feriha Ceylan

Sana şair oldum ben
Kızıl saçlarına
Kırmızı gözyaşlarına
Sana vaiz oldum ben
Seni okudum hece hece
Seni aradım
Kainatın tüm pencerelerinde

Gölgelerde ıslandı yüreğim
Sokaksızdı evler
Yakışıksız meyvesizdi bahçeler
Sana har oldum ben

Yakıyordu inan sevdan
Şuur oldum
Aldı seni bilincim hapsetti
Kavruldu ömrüm senelerce

Yazıyordu ellerim
Yazıyordu dillerim
Yazıyordu yüreğim feleğe
Geçmişe geleceğe
Sahipsizce
Gecelere yazdım seni

Efkarlı gözlerinde
Keman oldum
Yay oldum
Sana şair oldum ben

Buse buse döküldü özlemler
Dönüyordu başımda ahvalin
Akıyordum ırmak ırmak
Yanağında duruyordu aşkımın bahçesi

Oysa sen yoktun
Yalnızlıklarımda nefesin
Kalbimin arka penceresi
Turnalar almış haberini
Uğramadın
Yar nerelerdesin

Söyle ey katip
Sen yüreği avucunda
Aşkı yazmayı bilirmisin
Canımın yongasını
Ölümüne çizermisin

Adını yazıp saklamak
Menekşeler açmak istiyorum başında
Elvan-i menekşeler istiyorum
İnce narin kokulu

Büyüsünde kaybolduğum
Ünlü Cezayir menekşeleri
Ve sukuta kadar saklamak için
Renklerinin ahengini

Kömür camekan ışığında kamaşarak
Bir Cezayir güzelinin gözleriyle bakmak
Göğe bağlamak yüreğimi

Düşmek için avucuna
Pembe bulutlara
Rüzgarlarda savrulmak
Koşmak
Yel olmak
Su olmak
Sende sen olmak
Sonsuzlukta can bulmak
Sana dair seni sormak

Özgürlüğüm neyleyim
Ateşin üstümde
Külün köleyim
Ne olur uzatın mabedi
Üstüme örteyim
Nasıl sevdiysem
Yüreğime selam söyleyin