Sana Rağmen Şiiri - Sevilay Sevim

Elimde ayna var,
Aynaya bakıyorum seni görüyorum,
Senin baktıgında kendini gördüğün gibi aynı,
Seni görüyorum gözlerimde,
Seni tanıyabiliyorum yüzümdeki her çizgide,
Öyle saf, öyle masumcasın ki dokunamıyorum bile...

Uzaktasın,
Dokunamayacak kadar uzakta,
Hissedebilecek kadar yakında,
Ve tüm o yakınlığına rağmen,
Uzakken yakınlığına,
Sana rağmen,
Özlenensin...
Sevilensin,
Sen olmasan da,

Sana rağmen benimlesin her anımda...

Sana rağmen seninle olmakta,
Sana rağmen seni sevmekteyim...
Hani, acıya rağmen bile bile tutulmak varya aşka,
Onun gibi,
Bende sana rağmen sana tutulmaktayım...
Sen neredeysen,
Oracıkta kalmaktayım sana rağmen,
Tüm sevgi sözcüklerini sana yakıştırmakta,
Hepsiyle seni anlatmaktayım...

O küçük ellerine,
O küçük gözlerine rağmen,
Koskoca dünyaya sığdıramamaktayım seni...
Senin doyasıya yaşamalarına, yani sana rağmen,
Ölmekteyim ben,
Yaşarken ölmekte...

Sen başka şeylerden tebessüm çalarken,
Ben senin tebessümlerin için gülmekteyim...
Sana rağmen,
Seni düşünmekteyim...

Sana rağmen sensizim,
Sana rağmen seviyorum seni,
Pişman değilim ne olursa olsun;
Sana rağmen...

Cümlelerimin üç öğesi var sadece,
Ve devrik hep cümlelerim,
Öznesi gizli özne,
Nesnesi belirtili,
Yüklemi birinci tekil şahıs...
Sana rağmen;
'Seviyorum seni...'