Sana ÖZLEMLE Şiiri - Mehmet Emin Kılıç

SANA ÖZLEMLE
Zifiri gece karanlığında karın yağmasıyla bembeyaz örtüsü ile aydınlatan şehri azmin mekânında (İstanbul) soğuk ve biçare gecenin derinliğinde gizemli inişler çıkışlar gibi yağan her kar tanesinin ak berraklığı duyguları karanlıktan aydınlığa serpiştiriyor sanki. Aslında gecede gündüz aydınlığıdır; duygular umutlu ise… Umutsuz ise duygular; gündüzlerde karanlıktır gece gibi…
Neden her zerren bembeyaz ey kar, ey aydınlık ve ey gece beyazlığı. Yoksa sizinde derinden derine gizleriniz mi var? Bir ben sunamadım beyazlanmış saçlarımın yarasını. Ve her dem yaram yaralanır tekrar tekrar. Bu çıkılmaz çilem, Çilesizleşirdi…
Yağan her kar tanesi sanki ruhumu sonsuzlaştırıyor dindiriyor ve sanki huzur sokağına taşınıyorum kar tanecikleri ile. Ve bu yaranın yarası tüketiyor kalem mürekkebini.
Benim dem dem demlenip tükendiğim gibi.
Gecenin ilerleyen (01.38) geç saatlerinde duygularım duygulanıp kabarıyor vuslata özlemle…
Yağdı yağmur düştü cemre gönlüme ve kader örer gibi bürüdü kar tanecikleri yüreğimi. Ve ne sen varsın nede ben ey varlıkta yokluk çektiren sarı beyaz güzellik…