Konuşsam anlamazdın, sustum,
yüreğimdeki acının yara bandı gibiydi sessizliğim.
açıp ağzımı, konuşsam ağlardın, biliyordum.
açmadı bıcak ağzımı.
çünkü dudaklarımın anahtarı gözlerindeki ışıltıydı,
diyemiyordum.
yıpranıyordum, üzgündüm,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta