Sana Ölmek Şiiri - Ali Yılmaz

Hayatımın yönünü kaybetmiş son demlerinde rastladım sana
Kuzey miydi olduğum yön,yoksa ben hala güneye mi gitmekteydim
Pusulası yosun tutmuştu zamanın
Yelkovanı ilk kez bu kadar yorgun görüyorum
Düşlerim zincirlerine dar geliyor
Sense rüyalarımın en firar yerine giriyorsun
Sana kaçmak bile güzel…

Paslı ellerini çekti güneş günümden
Yine gönlüme gün doğdu
Karanlık,odama gölgesini bırakıyordu sokak lambalarının
Seni düşünmek ihtiyaç oluyordu
Serap görmeye gebe,suya muhtaç çöl gibi
Çılgına döner gözlerim yokluğunda
Yanağımda bir damla sen filizlenir
Sana ağlamak bile güzel…

Kaleleri zaptedileli ve dağıtılalı orduları ruhumun
Kelepçelerini kanattım mavinin
Seni unuttuğumda bükülür bileğim
O zaman başlar sensizliğin ali cengiz oyunları
Ateşe atılır kalemim,kor olur rengi
Sana yanmak bile güzel…

Toprak ödünç vermez bakiliğini hiçbir cana
Sol göğsümde bir faniyim
Hangi meridyen hangi enlemde olduğunu bilmeyen
Özümün ezgileri sol anahtarını kaybetti
Sır oldu o efsunlu geçmiş
Önsözü son söylenen kitabın son virgülündeyim şimdi
Sana ölmek bile güzel…

02.10.2004 / EDİRNE