Sana öfkeli şiirler yazmak isterdim

Sana öfkeli şiirler yazmak istedim, vede dizeler.
İçimde kalmamış sana dair, ne öfke, nede, söylenecek bir kelime
Ne suretin kalmış aklımda, nede sesinden bir tını kulağımda.
Ne acılar yaşamıştım oysa.
Her gün güneş gidipte, gece beni sardımı,  zehirli bir keder üflerdi, karanlık üzerime.
Vurgun yemiş gemi olurdu, tüm benliğim..
Fırtınalar kopardı da, gözlerimde
Kimseler duymazdı, kirpiklerimden düşenleri ve sesiz çığlıklarımı.
Bir yastığım, sessizce benimle ağlayan bir de odam..
Birde, karanlık görürdü, tükenmiş, bitmiş halimi
Sabah olmazdı, işte o gecelerde
Ne gece bitmeye niyetlenirdi
Ne de güneş gittiği yerden dönmeye.
Bu gece fark ettim sessiz çığlıklar yoktu kulağımda.
işte sen bitmiştin o anda
Kalmamıştı , ne öfke, nede senden tek bir kırıntı içimde.
Beynim resat atmış, kendi, kendine
Ne mutlu günler ne acı dolu geceler kalmamıştı senden bir eser.
İçime sığdıramadığım bir mutluluk şimdi bende
Bir çocuk neşesi bende
Bir hayal yumağı ellerimde
Ne hüzün kokusu, ne kederin izleri
Bir bahar havsı, çicek kokusu dört yanı kaplayan.
Beynimde, bir sevinç öbeği. kirpiklerimde mutluluk nemi.
Taze mutluluk sinmiş üzerime, kokusundan belli..
Çay, aynı çay acı değil, şarkı, aynı şarkı kederli değil..
Gece bile arkasına bakmadan kaçtı
Güneş koşarak geldi sabaha
Bende bir bayram havası
Bende bir çocuk gülümsemesi.
Yazamadım, sana öfkeli bir şiir
Bitmişsin bende, sen bunu bil
Kurduğum tüm hayaller, geleceğe dair...
Suzi