Sana ne diyeyim sevgilim Şiiri - Gürsel Pal

Sana ne diyeyim sevdiğim?
Ne diyeyim yalnızlığıma?
Nasıl yazayım ayrılığı?
Gelişinle gökkuşağıydın
Gidişinle siyahım oldun.
Kocaman bir sıfır kaldı geride,
Birde seni çıkaramadığım yüreğimde
Atan bir can oldun.
Gözlerimden dökülen yaş.
Masamda yanan mum gibi eriyen bir beden.

Sana ne diyeyim sevgili?
Hani bırakıp gitmeyecektin.
Hani sen hiç bitmeyecektin.
Bitmedin.
Gitmedin.
Seni asla bırakmadım,
Bırakamam ki!

Ben seni toprağa değil,
Ben seni kalbime,
Ruhuma gömdüm.
Bakma sen ağladığıma,
Bırak toprağını gözyaşlarımla ıslatayım.
Bırak beni, bende yanına yatayım.
Bak sana Gül fidanı getirdim,
Kan kırmızı dalında açmış bir gül
Ekeceğim toprağına
Ve gözyaşlarımla sulayacağım toprağını.

Sanma ki yaşıyorum bu bedende
Sanma sakın yaşadığımı.
İçimde olan seni öldüremiyorum
İnan sevgilim inan
Sen olmasan ölümden korkmuyorum.

Hatırlarmısın?
Hani derdik gün olurda birimizden biri gider
Kalan bizi yaşatacaktı söz vermiştik.
Keşke vermeseymişiz iki gözüm.
O gün hiç konuşmamış olsaymışız,
Yaşatıyorum seni, beni içimde.
Yaşatıyorumda, hiç sorma ne haldeyim.
Ben senin bildiğin ben değilim artık
Kendimden geçmiş,
Senin için yaşayan bir viraneyim.

Biliyorum beni görüyorsun,
Hep yanımdaydın biliyorum.
Çok zor sensizlik biliyormusun?
Birde ikiyi yaşatmak çok zormuş.
Gelmeyeceğini bilerek yollara bakmak,
Masaya bir tabak daha koymak,
Bir mum yakıp bitişini izlemek yalnız
Çok zor.
Bir sesin yankılanmaması,
Gülüşlerin olmaması,
Ve geceyi sabahlara bağlamak
Bir hayale sarılmak,
Çok zor sevdiğim.

Benide alsan yanına,
Güller açsa toprağımızda
Kan kırmızı güller,
Açsa ve hiç solmasa.
Başını yasladığın yastığın hala duruyor,
Giydiğin elbiseler gibi hala.
Sen kokuyorlar, sen diye onlara sarılıyorum,
Birde toprağından bir avuç var
Geceleri yanı başımda.
Bana deli diyorlar,
Varsın desinler.
Her gün seninle olmalıyım ben.
Her an seninle.
Zaten tek burası huzur veriyor
Huzurumda, mutluluğumda bu mezarlıkta.

Sana ne diyeyim sevdiğim?
Nasıl yazılır ki ayrılık.
Sen nasıl yazılırsın bir kağıda?
Ben seni değil
Kendimi koydum o toprağa.
Sustum.
Karardı bütün ışıklarım.
Yandı bedenim,
Yandı kainat.
Yandı yüreğim.
Sustum.
Hiç konuşmadım sen gittikten sonra,
Tek sana koştum her sabah,
Seninle konuştum.
Yalvardım Allahıma.
Alsın beni diye.
Yanına geleyim diye.
Bana düşen karanlık,
Bir tek sen kaldın
Şimdi atmakta olan yüreğim de
Tek aydınlık.
Sen gittin,
Ben bittim.
Sana verdiğim söz için yaşıyorum
Ve senin için, bizim için yaşıyorum.
Selvi ağaçlarında ki kuşlar yarenim.
Bir de bu gül fidanı
Toprağına ekeceğim.
Yaşanmamıştır hiç bir acı,
Hiç bir keder bu kadar.
Yarınımı yok saydım,
Sana kavuşana kadar.
Bana deli diyorlar,
Varsın desinler.
Onlar nereden bilirler,
Sevda nedir?
Aşk nedir?
Onlar seni hiç tanımadılar ki!
Bilmiyorlar ki!
Aldırmıyorum onlara, kızmıyorum da.
Onlar bende ki seni hiç yaşayamazlar.

Akşam oldu gene sevdiğim,
Eve gideyim.
Kuşumuza yem vereyim, seni anlatayım.
Kan kırmızı gülümüzü diktiğimi söylüyeyim ona.
Sakın sen üzülme
Sabah olur olmaz gene buradayım.
Sen hiç gitmedin ki!
Sen hiç bitmedin ki!
Sevdiğim, aşkım,
Geç kalmam merak etme
Şimdilik hoşça kal
Elbet gün gelir can parem,
O gün temelli yanına gelirim.