Karnın tok, sırtın pek ise,
Boş ver arkadaş.
Başkaları açmış, muhtaçmış,
Sana ne el alemden?
Tuzun kuru ya, sen ona bak!
Düşünme hiç ne olacak,
Dünyada insanlar, açlıktan ölüyormuş,
Savaşlar oluyor,
Kan gövdeyi götürüyormuş.
Sana ne tüm bunlardan?
Sen misin savaşları başlatan,
İnsanlık alemi, senden mi sorulacak?
Sana ne yetimin gözyaşından,
Fakirin ekmeğinden aşından?
Bırak sen onları, yaşamana bak.
Dünya yanıyormuş,
Sen itfaiye misin?
Bırak, kim söndürecekse, söndürsün,
Sen otur da seyrine bak.
Tuzun kuru, sazının telleri de denk.
Düşünme ne olacak.
Yalnız birşey var,
Söylemedin deme.
Bu dünyanın hesabı,
Ahirette sorulacak.
Kimi sevinecek,
Kimi pişman olacak.
Kafa yorma bunlara,
Sen kendi işine bak.
Kayıt Tarihi : 18.6.2010 11:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu şiir, çevresinde ve dünyada olup bitenlerden habersiz ot gibi yaşayanlara bir sitemdir. kendi işi tıkırında olan bazı egoistler, başkalarını düşünmez, bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın mantığıyla hareket ederler. 'sana ne el alemden? ' derken, neyi kastettiğimizi sanırım anladınız.
Güzeldi tebrikler.
Selam, sevgi ve saygıyla.
Seyfeddin Karahocagil
selamlarımla
TÜM YORUMLAR (28)