Sana Ne Şiiri - Sadık Kocabaş

Gönül Sana Mecnun
Sev ki bülbül ötsün tatlı dilinde
Aşk pınarı coşsun gönül elinde
Çaldığın bağlamanın ince telinde
Sana dokunmayan elden bana ne?
Savrulup uçan külden bana ne?
Gözüm yolda kaldı gelmez misin sen
Felek vurdu beni bilmez misin sen
Bu sevdayı kalbe salmaz mısın sen
Sensiz geçen günden yardan bana ne?
Tene dokunmayan yelden bana ne?
Derler ki; sevdaya düşenler yanar
Hasretin rüzgârı kalbimi sınar
Gözümdeki yaşlar hep seni anar
Uğrunda dökülmeyen dilden bana ne?
Sözcüklere sığmayan sırdan bana ne?
Rüyalarım bile zehirle doldu
Gönlümün bahçesi erkenden soldu
Yüreğim bir çölde tek başına kaldı
Bu garip hâlimi bilmeyen elden bana ne?
Yanagıma süzülen selden bana ne?
Alevler düşürdün cana sora sora
Yıkık bir viranede kaldım bin çare
Yaralı gönlümü sen çektin nâra
Onda senin gibi yardan bana ne?
Başın duman olsa kardan bana ne?
Mecnun’u eyledin derdiyle talan
Yoktu dermanımı aşkınla bulan
Ne kadar da çeksem gönlüme dolan
Kalemsiz şair'in aşkından bana ne?
Varmışım yokmuşum bundan sana ne?