Sana Namzet Şiiri - Agah Bageri

SANA NAMZET
Adına aşinalığımız vardı
Söylendiği zaman,
Anıldığı zaman adın
Gözlerimiz dolardı.
Ve dillerimizde yüreğimizden,
Ta kalbimizden kopan
Sana salâtımız vardı,
Sana selamımız vardı.

Rahmettin sen…
Ve yine rahmet…
Âlemlere âlemlere,
Ey sevgili sen vardın.
Övülmüştü adın,
Övülmüştün sen…
En güzel isimdi yeryüzünde dolaşan;
MUHAMMED…

Öksüzlere, yetimlere
Adını takardık
Ve yine öksüz
Ve yine yetimdik
Ardından…
Adına namzet bir ümmettik;
Mazlum bir ümmet…

Öyle bir bıraktın ki bizi,
Öyle bir garip edamız vardı,
Arkandan ağlardık…
Sen; göz pınarları hiç kurumayan,
Az gülen, çok ağlayan peygamber
Söyle sensiz ne yapardık?

Şimdi divaneyiz yollarda
Şimdi avareyiz bir o kadar.
Şimdi unuttuk adımızı;
Daha sefil, daha mazlum
Daha derbeder…

Şimdi sensizliğin yankısıdır
Çınlayan duvarlarda…
Sensizliğin kervanıdır yollarda…
Sen gittikten sonra
Yok, tadı yaşamanın,
Hep yaslı halimizde
Daha acı, daha keder…