Sana Kendimden Geçtim Şiiri - Ferhat Yavuz

Adresini bulmayan bakışların var senin
O adreste duransa yine kendi gözlerin
Peşinde olduğum gün ardın mayın tarlası
Halbuki daha beter yokluğunun ağrısı
Tut sımsıkı boğazla elinde kalsın kalbim
Canım ellerindeyken yeniden dirilirim
Ölümüm düğün olur sen anlarsın hiç yoktan
Duyduğum tüm özlemler düşerken avucundan
Yüreğin öldüğümde belki adil yargılar
Ve nasihat olurlar tarih yazan kadınlar

Sana kendimden geçtim makber göründü her ev
Seversen ömür biçtim Güneş sönene dek sev

Senden önce her günü oturup kaza ettim
Nasıl mı? Tüm paylardan çalarak seni sevdim
Öyle ki gitti kedim ve de soldu çiçeğim
Annemin okşadığı kanar cici ellerim
İsli puslu yol boyu diktiğim tüm ağaçlar
Boynu bükük ve garip bir selam bekliyorlar
Tepeme düşer sanki dilek tuttuğum yıldız
Babil'in bahçeleri vahşi yabani ıssız
Düşerim şirke aman ayrılırız da diye
Yaptığım tek beş vakit gitmek olur secdeye
Rabb'le konuşmak güzel konu da olunca sen
Göz açıp kapa yıllar nasılda geçer birden
Seni yokken de buldum avuçlarım semada
Lutfetti de Allah'ım düştün her bir damlada

Sana kendimden geçtim cüce göründü her dev
Seversen ömür biçtim karlar yanana dek sev

Kanım mı buharlaştı rengim mi soluyor ne
Kavga tutar ruh ve ten girmez olsan hayale
Gönlün çapı büyüdü oldum kaçakçı yurdu
Mülteci sevdaların konar geçer umudu
Çölde Leyl'in serabı benim kalbimde biter
Ardından koşan mecnun benim dünyama girer
Kerem'in ateşleri benim başımda tüter
Zin'in kınalı eli benim göğsümden düşer
Habibim bend olurum özümden tanrılara
Aşka merkez olurum akıpta kanallara
Gök yırtar gerdanını bana inci dökülür
Yıldızlar sözü tutar kabullere götürür
Sevmelerin safını Eros benden dilenir
Aşkın asıl tanrısı kendimdir kabullenir
Lanetlendik biz artık sevgi bize haramdır
Oklarımız bir bize hayat bulmayacaktır

Kendimle konuştuğum yüzsüz cırtlak aynalar
Kahkülünü de dökmüş seni gösteriyorlar
Sulusepken gözlerden düşen her yaş bir sancı
Kadeh getir de dolsun gözyaşlarımdan hancı
Anladım gelmeyecek masal dünyası kızı
Buldu mu bırakmaz ki uzun ince bu sızı

Sana kendimden geçtim makber göründü her ev
Seversen ömür biçtim Güneş sönene dek sev

Sana kendimden geçtim cüce göründü her dev
Seversen ömür biçtim karlar yanana dek sev

Sana kendimden geçtim dünkü çocuktur Hüsrev
Seversen ömür biçtim kalpler durunca da sev