Sana kelimeleri emanet ediyorum

Sana kelimeleri emanet ediyorum,
Tüm kırık cümlelerimi,
Eksik kalan hecelerimi,
Ve söylenemeyen o son sözü.

Bir mevsim gibi geçip giden,
Hüznün yağmurunda saklı anılarımı.
Ellerine bırakıyorum şimdi,
Çünkü bende taşımak ağır geliyor.

Bu kelimeler;
Bazen bir çocuğun masum gülüşü,
Bazen bir ayrılığın derin sancısıdır.
Kimi zaman umutla yoğrulmuş,
Kimi zaman karanlıkta kaybolmuştur.

Onları unutma,
Çünkü her biri bir nefesti benden.
Bir dua, bir yemin, bir kırık düş,
Ve bazen sadece bir suskunluktu.

Sana kelimeleri emanet ediyorum,
Çünkü sen anlayacaksın onların yükünü.
Belki bir şiire dönüştürürsün,
Belki de bir sessizliğe.

Ama her ne yaparsan yap,
Onları unutma.
Zira kelimeler,
Benim sana bıraktığım en gerçek parçam.