Sana Kavuştuğum An Rapsodisi...

Yolun karşısından
Bir ceylan gibi ürkek,
Küçük kız çocukları gibi utangaç,
Elmas saçların,geçtiğin metronun soluk rüzgarında dalgalanarak
Gelişini…
Yüzümde oluşan tebessümü,boş ders düşlerinden kalma…
Eski Türk filmlerinin tek tabanca aşıkları gibi,
Gözlerine,
Bir anne şefkati,
Yıldırım aşkı,
Çiçek açan sevgi tohumlarıyla
Bakışımı…
Yüreğim yüreğine sarmaşıklar dolanırken,
Seni saran kollarımın yarattığı
İbadet huzuru
Ve
Şömine ateşi etrafında,
Benliğini bana teslim edişini…
Kollarımda erimeni…
Dudaklarımın ıslaklığı,
Boynundaki heyecan titremelerinden,ayaz bir Ankara sabahı misali,
Dağılırken;
Dünyanın en hoş kokusunu duyup,
Yaşadığımın farkına varmayı…
Kısaca;
“Sana Kavuştuğum An” adlı rapsodiyi
…ÖZLEDİM…
(MİNİK KARAMELİM HULYAM'A)