Sana kavuşayım... Şiiri - Oktay Çekal

Sana kavuşayım…

Beklediğim ne benim, durup durup içlendiğim ne?
Göremediğim hazzını yaşayamadığım, bom boş olan ne?
Karanfil sokakta dolaşıp, güzel kokuların soluğunda,
Yalnızlığımla konuşup, dertleştiğim karanlık ne?

Farklı bir zamanda, değişik bir canda,
Yaşıyorum bedenimde, duygusuz bir ruhta,
Sıkıntıların üç boyutunda görünen, rüzgâra kapılmış gibi,
Huzursuz dalışlara giriyorum, en derin denizde…

Med-cezir çıkmazında, bir oyana bir buyana giderken,
Hep nerdeyim sorusu, kulağımı çınlatıyor,
Oysa ben hala bıraktığın, duygularıma gömdüğün,
O yalnızlar tepesinin, yamacında bekliyorum…

Bedenim bir kaya gibi, esen rüzgâr dağıtıyor yavaş yavaş,
Ruhum hummalı nöbetlerde, sevgi sarsıntısında,
Yalnızlığın bütün sokaklarında, ben varım,
Bekliyorum gözlerim görsün ki; sana kavuşayım.

Oktay ÇEKAL
18.07.2011-17.13