Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
kutlarım çok güzeldi yine
Her zaman aynı değerde şiirler yazıyorsunuz ve hiç eksilmeyen bir pınar gibi durmadan çağlıyorsunuz.Şiirle dolu bir hayatın emekçisisiniz.Size daima mutluluk ve başarılar diliyor,güzel şiiriniz için sizi tam puanla kutluyorum...Saygılarımla...
Bir ayrılık acısı ki ölüme eş.......kutluyorum tüm içtenliğimle ve tam puanımla.............Saniye Sarsılmaz
sosuza kaadar veondan sonrasında da hep onda kalacak yürek ..beöyle bir sevda dökülmüş kaleme...güzeldi güzel papatyalar yüreğinize
TEBRİK EDERİM ERSİN HOCAM .YİNE KALEMİNİZDEN HARİKA BİR ŞİİR OKUDUM .CANİ GÖNÜLDEN KUTLUYORUM.SAYĞIYLA
Bu ne güzel bir sevdadır ki, o sevda uğruna can verilir. Tebrikler Ersin bey, her satırı buram buram sevda kokuyor.
Rüzgarlarım sevdanı ömrümce savuracak,
Bir sevginin ateşi gönlümü kavuracak,
Yeminimdir mahşerde bile bende duracak,
Mezarıma koyarım seninle coşamazsam,
Bu canıma kıyarım sana kavuşamazsam...
Evet bu şarkıdan büyük izler buldum şiirinde. Oldukca başarılı bir şiirdi yine. Tebrikler
Rüzgarlarım sevdanı ömrümce savuracak,
Bir sevginin ateşi gönlümü kavuracak,
Yeminimdir mahşerde bile bende duracak,
Mezarıma koyarım seninle coşamazsam,
Bu canıma kıyarım sana kavuşamazsam...
Sevgili dostum, özellikle 7+7 kalıbında özgün içerikli eserler veriyor kaleminiz. Bu da onlardan birisi, hepsinin tda dizelere serpiştirilen hüzün veriyor nedense.
Her zaman diyorum, aşk adına en etkili ve etkileyici dizeler hüzün şiirlerinde bulunuyor. Ve yakışıyor vesselam.
Tebrik ediyorum, bu aralar bedenen de yoğun ve yorgun olduğumdan bir dörtlükle eşlik edememenin üzüntüsünü de yaşadığımı belirtmeliyim.
Kaleminize sağlık üstadım.
Sevgiyle.
Her gece düşlerime bir tek sen dolacaksın,
Her gün gönül bahçemde açan gül olacaksın,
Sanma susuz kalacak sanma ki solacaksın,
Nehirden mi sayarım sellerce taşamazsam,
Bu canıma kıyarım sana kavuşamazsam... muhteşem dizeler,yüreğine sağlık.
Çok iddialı.:)))
Tebrikler dostum, gül yüreğine sevgiler, saygılar
Bu şiir ile ilgili 46 tane yorum bulunmakta