Sana Karşı Şiiri - Devrim Özyol

Eridikçe erimesin diye içimin dehlizleri,
Zifri karanlığım içinde öldürdüm bendimi.
Yaprak misali dökülürken duygularım,
Yağan yağmur anlatsın sana beni,
Kar, kış, boran yollarım,sana engelsiz dilim figanım.
Akan göz yaşların olmak isterdim
bir tek beni ıslatsın diye...

Kaşlarından gönlüme yol yapmak isterdim,
Tek istikameti bana çıkan...,
Yasaklamak isterdim gözlerinin menzilini,
benden başkasına bakmasın diye...
Hem uzağın hem yakının olmak isterdim,
Başka gidecek yerin kalmasın diye...

Bir kedi misali mırlarken kulağına sevgimi,
Sende Çınlasın diye, haykırdım tüm ezberleri mi.
Anlatamadığım tek söz kalmayana dek,
Boşalttım dolu bir bardaktan bu kekeme halimi,
Sana pişmanlık, suskunluk ve keşkelerim yok
Bir deli gönül var,
birde senden başkasına bakamayan ağır gözlerim.
Koskoca bir orduyum sana,
kan revan bir savaşın içinde...

Milyon heves ile açarken çiçeklerim dallarımdan,
Sen gelde kokla diye eğdim başımı güneşe.
Bana su, bana güneş, bana toprak sendin,
Seninle yeşerdi tüm hücrelerim.
Gözlerin güneşim,
Ellerin su olup aktı damarlarım dan,
Kalbin ise ekildiğim yerdi,
Orada doğdum, orada noktalansın,
Noktasını koyamadığım cümlelerim.
Sana karşı savunmasız bir kalp var içimde....