Sana Kalıyorum Kendimden Vazgeçerek

''An geliyor, gidiyorum senden, ama en çok da kendimden…''

Ne zamanını doldurabiliyorum, ne de yüreğini.Hep, bir başka hayatın gölgesine düşüyor; yüzünün bana saklı tarafı. Birileri duysa, başını önüne eğecek, yüreğin geliyor aklıma. Suskunluğun, sessizliğin ve belki de hiç yaşanmamışlık.

Aynada kendime bakıyorum
Kendim dışında her şeye bakıyorum
Seni arıyorum orada
Yüreğimin çatlama sesini duyuyorum
Ayna paramparça.

Gitsem diyorum senden
Sessizce…
Gitsem.

Paramparça etsem gelişlerini
Ayak izlerini öldürsem
Gitsem...
Seni en çok severken…

Sahi, yapabilir miyim
Yok sayabilir miyim bana gelişlerini
Hiç olmamış kabul edebilir mi yüreğim
Hiç yaşanmamış…

Vazgeçebilir miyim?

Pişmanlıklarımın da, hatalarımın da
Yalanlarımın da, doğrularımın da
Beni inciten, kıran ve hırpalayan
Zamanın da, yaşanmışlığın da
Tam ortasında, alev alev yanıyor olsam da
Gidemiyorum.

Bir ömürlük olsun yara, kanıyorsa kanasın yüreğim...
Vazgeçemiyorum.

Nurşen Alıcıer