Neden başladı bilinmez,
Neden bittiği kendinden hükümsüz.
Yaşananların pişmanlığı,
Affı olmayan bir çareydik biz.
Tek başına tutulan yas,
Geriye kalan en büyük hediyeydi sanırım bana..
Senden sonra,
Zamansız mekansız acılara açıyorum artık içimi.
Yeni,yepyeni yaralar oluşuyor tenimde.
Bir yandan da eskilerini kanatıyorum.
Yazarken değil, yazmak için acıtıyorum içimi.
Konuşurken hoyrat,susarken hırçın oluyorum.
Kanımı emen kurtçuklara rağmen,
Sana inat susuyorum..
Yasemin Çalışkur.
Kayıt Tarihi : 12.3.2012 21:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Kutluyorum muhabbetle. Selam ve esenlikler..
TÜM YORUMLAR (2)