Sana ihtiyacım var ANNE..............

Sana ihtiyacım var ANNE…

.son günlerde öyle özledim ki seni yanında olmayı sana sarılmayı dayayıp göğsüne başımı doyasıya ağlamayı bilsen ne çok isterdim ANNE…

Acılar öyle işledi ki yüreğime..biliyor musun anne gözlerimden artık yaş akmıyor….oysa sen her aklıma düştüğünde içimi her hüzün kapladığında öksüzlüğüm kimsesizliğim yalnız KALDIĞIM anlarda geceler boyu hıçkırarak ağlardım sessizce öyle akardı ki yaşlar yanağımdan dökülerek ıslanırdı dizlerim …şimdi neden akmıyor anne neden? .....içime işleyen acılar göz yaşlarımı neden yüreğime akıtıyor anne neden kurudular ki….çok mu hoyrat kulandım bilmedim mi değerini tıpkı hızla geçip giden zamanın içinde kendi kaybettiğim gibi….zormuş… gözden yaş yerine yüreğe kan akıtması

ANNEM…BİLİYORMUSUN MATEMETİĞİ BİLMEM AMA HESAPLADIM.........
…
seni topraklar benden çok sardı ben onlar kadar şanslı olamadım anne çok erken gittin Senden ayrılalı kaç yıl oldu, kaç asır geçti, kaç yaz, kaç kış, kaç gün, kaç ay..? Saymadım.. Sen giderken ardında bir dağ başı yalnızlığı bıraktın bana. Bir çöl ıssızlığı, yokluğun kimsesizliğim oldu, yokluğun kederim, söyle şimdi ben nerelere giderim bu kaderin elinden anne…..

hep torunlarımı göreceğim onları evlendireceğim derdin oysa hiç görmeden gittin…öksüz bıraktın beni..sen gideli gurbet yüreğim anne öyle bir gurbet ki yıllar geçtik ce acıtıyor sana olan hasretimi…

neden aldı ki topraklar o kadar erken beni senden mahrum bıraktılar ki…bazen kokun gelir esen rüzgarda sanki sesin yankılanır uzaktan ne zaman yalnızlığıma sensizliğime ağlasam sanki uzaktan sende ağlarsın benimle….kader neydi anne beni bıraktın ellerine her yanım gurbet her yanım anne özlemi her yanım yalnızlık..çok ihtiyacım var sana çok…..

ne gözümden yaşlarımı silenim oldu ne ellerimi tutan bir el ….

.hep yalnızdım anne …gel anne al beni bu aralar sana ihtiyacım var ellerlinle okşa saçlarımı sil göz yaşlarımı anne dizinde uyut ninnide istemem söz gözlerin gözlerimde ellerin ellerimde olsun sana bakarak uyuyayım yaramazlıkta yapmam söz anne… hani her kızdığında ben bahçemizdeki dut ağacına kaçardım da senin kızman geçinceye kadar inmezdim ya sana sen kız bağır istersen ama çıkmıyacam o ağaca anne söz çıkmıcam…..

Senden sonra,dökmedim yüreğimi kimsenin gözlerine.anne kimse sen gibi bakmadı ısıtmadı kalbimi anne…Anladım ki, bu dünyada da ölüm varmış aslında. Sen gittin ve ben kaderin bu oyununa susabildim sadece anne….ben yaşarken her gün ölüyorum anne…Uykusuzum her gece böyle, yorgunum..
Hani diyorum bir gece hasretini yüklenerek çıkıp gelsen, ısınsa üşüyen yüreğim. Sonra başımı koysam dizlerine kapansa kirpiklerim; uyusam, bir daha hiç uyanmasam…ANNE………..

KARÇİÇEĞİ NAZAR