Zamansız gelen kışın ortasında kanat çırpan kuş misali muamayım...
Buz vurdu kanatlarıma...
Hislerim donuk...
Savruldum yüzüme vurdukça soğuk..
Gücümde tükendi zaten...
Güneşin hükmü yok sanki..
Rengi yine sarı ama, ıstmıyor daha çok üşüyorum...
En çok şuan ihtiyacım var sana..
Sen uğrasan ürkek yüreğime..
Ancak, ozman çıkarım bi sonraki bahara..
Çok kez kırılmıştı kalbim atlatmıştım..
Ama bu sefer başka,
toparlanmak istedikçe daha çok dağılıyorum...
Omuzlarımda bedeli kâr kalmış yanlışların yükü..
Sırtımda iyi niyetlerimin derin izleri..
Gelsen sanki bi adım daha atacak gibiyim...
Kayboluyorum düşüncelerimde
Mum gibi ağır ağır eriyorum...
Bu sefer içimdeki mezarlığa kendimi gömüyorum..
Üzerimde vefasızlığın toprağı..
Kabrimde yalacı renkten çiçekler...
Üzerime yağan ihanet yağmurları var...
Şimdi sen olsan, ölmeden hesabını vermezdim yersiz güvenlerimin...
Sorgulamazdım kendimi ve infaz etmezdim sevinçlerimi..
Benim en çok şuan ihtiyacım var sana...
Yeniden uçmak için..
Nefes alabilmek için..
Birdaha yeşermek için..
Şarkıların ağlatan vesveselerinden kurtulmak için..
Son kez şiir yazmak için...
Benim sana ihtiyacım var...
İhtiyacımm var..
İlyas Gültekin
Kayıt Tarihi : 1.11.2023 12:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!