pervasızca cümleler düşüyor
gönül kaleminden,
yalnızca sana hitaben...
bazen, ben bile inanamıyorum yazdıklarıma..
konu sen olunca
ne kalbime hükmedebiliyorum
ne de kalemime....
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta