Göğsümde başını düşlemek aceleci bir isyana dönüşüyor içimde
Yanmadan bir şeyler, sönmeden güneş
buluşmalı bukleli saçların saplanmalı tekrar kalbime, burnum kokusunu bir kez daha duymalı
Kendimin yalancısıyım, inan öyle diyorlar! Susturamıyorum ...
Kendimin yalancısıyım seni seviyorum!
Özlem yalandır, ırak olur gözden uzak gönülden diye kandırmaya çalıştım kendimi uzun bir süre
Şah damarım kadar yakın bir Allahmış bir de sen
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta