Sana gülegüle dedikten sonra
Olduğum yerde yığıldım kaldım
Kalbim durdu bir anlığına
Dizlerimin bağı çözüldü
Gözlerimin feri söndü
Yürüyemez oldum
Ellerimden tutarak kaldırdılar
Bir bardak su biraz kolonya
Kendime geleyim diye
Tokatladılar epeyce
Sadece silkinebildim
Umutsuzca
Binalar üstüme yıkıldı
Sokaklar aşılmaz birer dağ
Ağaçlar birer cephe
Kuytular siperim oldu
Her çakıl taşı zehirli böcek
Suyu ağu diye içtim günlerce
Evime ulaşamadım epeyce zaman
Yağmur biraz serinletti sanki
Gamı kederi yeyip içtim
Karnım acıktığında
Her derin nefeste hasretin
Ciğerimi parçaladı
Ağladığımda karanlık örtümdü
Kaldırımlar dostlarım
Dertleşemedik kan kustum
Hastahanede attılar bir kenara
Meteliksiz,kimsesiz ve de
Umutsuz vaka diye
Ölmedim yine sokaklardayım
Gar'ın girişinde bekliyorum
Belki dönersin diye
Gözlerim hep gelebileceğin yönde
Perişan,biçare zavallıyım
Hadsiz, hudutsuz
Sana gülegüle dedikten sonra
Hep böyle yaşayacağım
Unutmayacak vazgeçmeyeceğim
Dünya geçici derler sevgi ebedi
Hep böyle kalacağım
Vaktaki sen dönene kadar.
28.12.2002 İSTANBUL
Arslan YılmazKayıt Tarihi : 5.3.2010 16:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!