Yanardağ sıcağı...
kıyısız iskelede sıcak voltalar..
ama..o umarsız gözler işte..
yada bosnalı çocuk..
yalnız kalan sadece bizim dudaklarımız mı?
bana öyle özelliksiz bakma..
öyle donuk sarma beni..
halklar aç...
dağlar mayınlı..
gülüm..umutsuz köleyi ben neyleyim?
seni görkemli kalemler yazmalı..
beni namlular diyorum..
senin gülüşün hırpalanmamalı..
sana gül...diyorum
artık bana gül..diyorum
çünkü sen bu dağların en güzel kızısın..
ve en güzel içeriği..
benim doğamda silah yok..
çünkü silah,
varolmanın bir koşulu değil..
o dayatandır..ağlatan..kirleten
sende kendi kurtuluşunu sağlamalısın..
ama..incitmeden bu dağları..
üzmeden anneleri..
sana gül..diyorum
bana gül..diyorum
20 ağustos 1992-tatvan
Ferhat EpözdemirKayıt Tarihi : 6.9.2004 15:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!