Sana Gömdüğüm Kendim

Bir sabah uyandım, gözlerin içimde
bir yangın yeri, bir suskun gece.
Sen başka bir çağın eşiğinde,
ben henüz kendi ömrüme geç kalmışım.

Sana yazamadığım mektupları
rüzgâr taşıdı boş sokaklara.
Ben her harfe bir ömrü iliştirdim,
ama seninle aynı cümlede
yan yana duramadık hiç.

Sen bir ihtimalin gülüyken
ben bir vazgeçişin gözyaşıydım.
İkimiz de yarım kalmayı öğrendik,
ama tam olmayı hiç bilemedik.

Sana dokunmak,
bir aynaya uzanmak gibiydi,
göz göze, ama ayrı dünyalarda.
Senin sesin suskunluktan yapılmıştı,
benimkisi her susuşta biraz daha eksilen.

Aşkın adı vardı bizde
ama varlığı yoktu.
Zaman bizi sevmedi,
belki de biz zamanı sevmeyi unuttuk.

Bir gün biri sorarsa,
“Nasıl sever insan imkânsızı?”
— de ki:
"İçine gömerek,
kimse duymadan,
sadece kendine ait bir ölü gibi..."

Ve sen,
hiç bilmediğin bir şarkının nakaratıydın içimde.
Her tekrarında biraz daha eksildi kalbim,
biraz daha çoğaldın yokluğunda.

Ben seni beklemekten yorulmadım,
ama kendimi beklemekten usandım.
Bir aynada gördüm ikimizi:
Sen ellerin cebinde,
ben omuzlarımda bütün dünya.

Birlikte olsak bile eksik kalırdık,
çünkü sen gitmekle kalmak arasındaydın,
ben ise hep orada,
tam ortasında yarım kalan bir cümlenin.

Sana şiir yazmak,
susarak bağırmak gibi:
Herkes duyar ama kimse anlamaz.

Ve biliyorum,
bir gün birisi seni severse benden sonra
söyle ona,
gökyüzünü nasıl taşıyacağını öğrensin önce.
Çünkü sen
bir bulutun bile terk etmeye kıyamadığı
bir gökyüzüsün aslında.
Ve ben,
yağmur olmak için ömrünü bekleyen bir damla.

Şimdi susuyoruz,
sen kendi sessizliğinde,
ben kelimelerin ağırlığında.
Birbirimize değil,
birbirimizin yokluğuna yaslanarak yaşıyoruz.

Ben seni sevdim.
Bir ihtimalin sınırlarını zorlayarak,
bir yokuşu iner gibi,
düştüm içime, sen oradaydın.

Ve artık biliyorum:
Her aşk bir yıkım değildir belki,
ama bazı aşklar,
en güzel enkazdır insanda.
Üzerinden yıllar geçse de
tozunu alırken bile kanatır.

Sen bana hiçbir zaman ait olmadın,
ama ben seni
kendime gömdüm.
O yüzden ne zaman gülsem
bir yanım hep siyah,
hep senden biraz.

Ve bitti işte.
Aşklar da yıldızlar gibi:
Bazıları sadece uzaktan parlar,
yaklaştıkça yakar.