Can senden çekip giderken
Sol yanımı da götürdü anne
Veda busesi kalırken gözlerinde.
Ben mavilerimden kırıldım anne
Kırmızı ağıtlarla düşerken peşine.
Sen kaybından yerle yeksan oldum
Kirpiklerimden toprağına koparken.
Ve şimdi yine kucağındayım anne
İlk günkü gibi sana muhtaç.
Sensiz nasıl gideceğim evimize?
Nasıl öğreneceğim emeklemeyi?
Yıkılmadan ayakta durabilmeyi
Bir başıma tutunarak gidebilmeyi
Ben bilmiyorum bilmiyorum
Tarif et anne, tarif et!
Nasıl dokunacağım ayakkabına?
Ya silinirse senden kalan izler.
Nasıl açacağım odanın kapısını?
Ya kokunda giderse ardından.
Bardağındaki yarım kalan suyunu
Üzerindeki çiçeklere nasıl vereceğim?
Nasıl dolduracağım boşluğunu?
Üvey kelimeler teselli etmiyor ki.
Can evimden vuruyor yokluğun.
Yokluğun yokluğunla nasıl baş edilir?
Bizi kavuşturan kapıya kilit vuruldu.
Bu yolların kilidi nasıl açılır?
Sana gelmek ölmek midir?
Ben bilmiyorum bilmiyorum
Tarif et anne, tarif et!
Kayıt Tarihi : 5.1.2015 23:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!