Mecnunu devesinden ayıran aşk, Dünyayı Ali'nin üç defa boşayıp kendine haram kılmasına neden olmadı mı? Nesimi'nin gül bahçesindeki iz, değilmiydik biz? Peygamber hırkasını, yaşlı kadının altına, Hatice bu kadını çok severdi diye , Aşkla sermedi mi? Serden geçtide nice yiğit, yardan geçti mi?
Yol uzak, ölüm yakın, gönül darda, orda cennet bahçesinde bir yarda , yar ahuzarda, gelmek mi zor, kalmak mı?
Zora derim sensin gülüm, yardan gelsin anca ölüm, benliğim sürüm sürüm, sürününce gülsün yüzüm.
Ben tılsımı yele verdim, hak hırkamı ele verdim, dünya alem sele verdim feryadımı duyma diye.
Kayyum beni üryan koydu, beni aldı seni koydu, iki cihan tek cehennem, senin yüzün saklı koydu.
Cabbar olan sensin gülüm, baki kalsın bende gönlün, bir salkımda tek bir üzüm o da sensin yemin olsun.
Ben aşkımı kime deyim, hakim olan hak sahibi darda kalmış feryad eder, yüreğinin acısıyla öfke duyar fena söyler.
Zor oyunu bozar derler, zorluk bizde oyun oldu, kurt sanırdık kendimizi, döndü durdu koyun oldu.
Aşk elimi nara boyar, Ahvalimi darda koyar, zira beni hergün soyar aşk hırsızı gönlün senin.
Kayıt Tarihi : 16.9.2018 12:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!