Sana gelmek Şiiri - Fatih Kılıç 2

Erkenden uyandım bu sabah,
Defedilmiş bir uyku zaferi gözlerimle,
Geceden kalma,
Zibidi ve yaramaz.
Heyecanla fırladım yataktan,
Elimi yüzümü yıkadım,
Bir bardak su,
Yarım bardak çay,
Kahvaltı bile yapamadım.
Aynanın karşısında,
Biraz uğraştım,
Dişlerimi fırçaladım,
Saçlarımı taradım.
İki sivilce çıkmış yüzümde,
Biri yanağımda,
Biri çenemde.
Bu bana yapılır mı be ?
Hemde böyle bir günde.
Bir türlü çıkamadım evden,
Bir şeyler unutup durdum hep,
Kaç kere geri döndüm bilsen.
En sonunda,
Anahtarı unuttum içeride,
Aman...
Ne önemi varki,
Nasılsa bugün seni görmek var,
Nasılsa bugün sana gelmek var.
Daha erken biliyorum,
Buluşmamıza, ama
Duramadım,
Attım kendimi sokağa,
Selam verdim,
Simit satan adama,
Yardım ettim,
Yoldan geçen yaşlı kadına,
Top oynadım,
Sokaktaki çocuklarla,
Biraz kahvede oturdum,
Arkadaşlarlarla,
Çabuk geçsin diye zaman.
Durdu sanki saat inadına,
Bugün günlerden sen,
Bütün saatler sana ilerliyor,
Bütün tabelalar seni gösteriyor,
Senden geliyor otobüsler,
Sana gidiyor,
Bugün bütün yollar sana çıkıyor.
Kuşlar sana doğru uçuyor.
Şarkılar seni söylüyor.
Hiç bir şey yok aklımda,
Ne iş güç,
Ne ekmek nede su.
Bugün,
On sekiz yaşındayım,
Daha yolun başındayım.
Saçımdaki akları tanımıyorum,
Benim değil,
Yüzümdeki çizgiler.
Bugün,
Doğum günüm,
Sana doğuyorum.
Bugün,
Bana ölmek yok,
Çünkü bugün seni görmek var,
Çünkü bugün sana gelmek var.