Sana Gelmek Şiiri - Serkan Güneş

Bilmiyorum nasıl anlatsam,
Var mıdır lisan da yeri kelimelerde kifayeti
Ellerim titrer yazarken üşümekten değil
Kalbim tüm bedenime dağılmış toy atın koşması gibi
Bilirim rüya değil, ab-ı hayat hiç değil
Belki hayaldir belki hayalden de öte
Var mıdır binde bir ihtimal
Ben onu aramaya gelirim
Düşerim yollarına ardını düşünmeden
Hesap kitap yapmadan, rastgele derim içimden
Gökyüzüne bakar bir umut ışığı ararım
İnan öylesine bir gelme değil bu
Kader yazgısına bindim sana yürürüm
Dikende olsa kırık cam da…
Başımın toprağa düşeceği güne kadar hüzünde olsa
Her şeyi göze aldım da gelirim
İnan seni sensiz yaşadım sana diyemedim
Sen bilmedin duymadın hissetmedin
Gece uyuduğumda sabahları uyandığımda
Hep sen vardın aklımda
Gönlüme düştüğün günden beri bir başkasına yer bulamadım
Bir başkasını oraya koyamadım düşünemedim dahi
Aklım fikrim sen öğretmenimin bana vermiş olduğu ev ödevi gibisin
Sürekli dersini yapmak istediğim ama cesaret edemediğim..
Bir gülüşün yıllarca ayazda kalmış bir fakiri ;
Ömrünün sonuna kadar ısıtmaya yeter bilesin
Sana kavuşmadan yokluğunu yaşadım ben
Yokluğunun vermiş olduğu acıyla kavruldum
O acıda güzeldi içinde sen vardın bilesin
Sabrettim sabretmelerimin en güzeliydi
Hayallerine tutundum da kalktım düştüğüm zamanlar
İnan içimde ki çocuk gülmeye başladı seni görünce
Ben o çocuğu sana getirmeye geldim
Evet dersen o çocuk ölene deyin gülecek
Elinin tersiyle itersen o çocuğu eğer
Onu oraya senin yanına, hayallerime gömeceğim
Çünkü senden sonra o çocuk bir daha asla gülmeyecek biliyorum
Gözlerine baktığım zaman
Yeryüzünde ki en güzel manzarayı görürüm
İçinde kendime bir yer, bir gece kondu, bir virane ararım
Mezara da razıyım bilesin…