Sana Geliyorum Şiiri - Zafer Altuntaş

Ayaklarım kesik
Topuklarımda sen
Sürünüyorum suretine
Bakıyorum mahvıma iç çekerek
Efkarlanıyorum beyaz tebeşir dumanıyla
Zaman körebe
Saklanıyorum aşikar
Göğüs kalenin tam ortasında
Vazgeçtim kubbelerden umut ederek
Yolum ifşa
Yıldızlar birer melek
Takmıyorum artık kutsal maskeler
Benim bu sana gelen
Ayakları kesik
Sessiz
Ve rüzgarda inleyen
Ardarda ölüyorum
Sana kaçıyorum
Birer birer
Herşeyi çift görerek
Gönlüm harabe
Muhtacım
Bu yüzden sana geliyorum
Yaşım gençliği aşıyor
Beynim ihtiyar
Saçlarım simsiyah gece
Deryaların ortasından
Öylece yaşlanarak sana geliyorum
Gel demezsen
Yine gelirim
Minnet ediyorum terbiyene
Kulağım sesine biçare
Ardımı dinlemeden
Sana duymaz kulaklarla geliyorum
Muhacirim
Az da zayıf
Gücüm tükenmek üzere
Emelimi aşamadım
Geri dönüyorum
Amelim kudret terazisinde
Sallanıyor durmaksızın
Düşmüyorum inadına
Utanmadan
Yine de sana dönüyorum
Tertemiz değilim
Çokta kötü olmadan
Bir girdap içtim
Boğazım kuru akrep
Susadım
Zehirlendim
Gönlünü içmeye geliyorum
Yarını unutmak hasedinden koptum
Anılara
Geçmişe geliyorum
Ellerimde kırıklar
Saramıyorum kendimi
Bu günah seni istiyor
Üstelik nefsime
Hiç de sahip çıkamıyorum
Çok yorgunum
Yanık uçurumlarla
Ölüm kokuyorum
Bunu kendime yapmamak için
Öle yaşaya sana geliyorum
Ve bıktım artık
Şah ve matlardan
Geleceği düşünerek oyunlanmaktan
Al beni yanına
Oyun oynamıyorum
Sadeyim
Entrikaları cariyelere bıraktım
Kabul et
Sana geliyorum
Köleliğin güzel makam
Biliyorum
Biliyorum belki kara değilim
Lakin
Kefenimi geceye boyadım
Unuttum lambaları
Artık gözle görülmeyen yılları
Zamanı
Hoyrat yağmurları
Utanmadan sıkılmadan
Denizleri içerek
Okyanusları tüketerek
En adi müsriflikle
Sana geliyorum
Ayaklarım kesik
Topuklarımda sen
Sürünüyorum suretine
Al yanına artık
Ben yaşamayı
Bir kez daha ruhuma alıp
Sana geliyorum