Sana gelirken nasıl da yolar uzuyor...

Sana gelirken nasıl da yolar uzuyor
Şeritler serilyor
Bariyerler daralıyor
Küsüyor bana farlar
Bilseler otobüsten atacaklar...
Kızıyorum şöföre işte
Hadi diyorum hadi ' Durma Bas '
Senden daha hızlı gider çiçek Abbas

Hele hele
Bir kaç şehir uzaktan gelmek sana
Öylece hareketsiz durmak
Elin kolun bağlı konuşamamak
Saatleri kovalamak
Uykuyu savurmak başından
Bir yolculuk esnasında
Yan koltukta oturanla
Ekmeğini paylaşmak
Ama derdini paylaşamamak
Derdini de içine oturtup
Kavuşmayı beklemek sana
Hadi gözümü kapatsam desem
Uyusam görmesem
Yolların uzadığını
Yelkovanın akrebi kovduğunu görmesem
Uyusam diyorum
Gözlerim inkara kalkışıyor
Göz kapaklarımın olduğunu
Halbuki gözlerimi her kapadığında
Karşıma çıkan gözlerin
Dilimi dilim dilim parçalayan sözcüklerin pervasızlığını anlayan,
Gözyaşı süzmesinin inişine sebep.
Sana gelirken nasıl da yollar uzuyor
Ne kadar uzunmuş yollar dedirtiyor
Ve beni bu hale sürüklüyor
Ertesi günü aydınlatsın diye
Güneşe yalvaracağım nerdeyse
Boşuna be sevdiceğim.
Otobüsün lambasıda vardı zaten
Önemli olan ışık değilmiş anladım
Önemli olan
Aşığın aşığa aşkını anlattığı gözlerdeki prizmaymış

Sordum hostese az kalmış
Bitecekmiş yolumuz
Kavuşmaya az kaldı
Bu kadar yol geldim
Az kaldı seyrimin bitişine
Az kaldı kavuşmaya
Şehrimin saklı tuttuğu ziynetime
En kötüsü de
Aynı şehirde uzak olmak sevdiğime...