Sana Geleceğim Gün Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Ne zaman, karayel eserse kuzeybatıdan, dalları kırarcasına
Ya da hoyratça kara toprağı yara-yara
Çiçekleri kıra-kıra
Canlıları eze-eze
Ne zaman samyeli kavurup geçerse
Bağları
Bahçeleri
Ne zaman siyah bulutlar
Masmavi gökyüzünü sarar
Sema kararırsa
Sana geleceğim
Gün
Eğer güneş görünmüyorsa, yaz değil kış olmuşsa
Memleket ahvali yakar yüreğim, tüm yüreğim yanarda yanar

Ne zaman bendeki hasret, içime saplanan ahlar tükenirse
Ne zaman günler, haftalar, aylar, seneler
Aydınlığa bürünürse
Ne zaman
O kudretli bakışların
Bir gün
Beni bulursa
Ne zaman bir şafak vakti
Eğer
Vahşi karanlıktan kurtulursam
Anadan üryan
Ne zaman âdâb-ı muaşeret
Şu sevdiğimiz ülkeye yerleşirse
Özgürlük kavgasında
Halklar zaferle çıkarsa
Tüfekler susar
Korlaşan şu sevdamızda
Mutluluğumuz çiçeklenirse
O zaman, bir sevinç çağlar dolar gözyaşlarıma
Çünkü insanlara mutluluk getirecek güneş, doğacak o gün

Ne zaman tütün tabakasında, sardığı cigarasını teliyen çobanla
Yayla taşlarına oturup, lokmamı lora bandırıp
Soğanın cücüğü yediğimde
Anasının yanı başında otlayan
Kuzuyu
Gözlerinde öptüğümde
Ne zaman toprağa tohum eken
Umut yüklü ellere
Şalın altındaki o ince beline
Sarılır gibi sarıldığımda
Ne zaman harman yerinde
Düven sürdüğümde
Rüzgâra karşı
Tohum savurduğumda
Deniz üstünde umuda açtığım yelkene binip
Kaç gecenin koynunda büyüttüğüm güneşle, sana geldiğimde
Sana gönül bahçemde yürek yakan haziran çiçeği getireceğim

Mehmet Çobanoğlu
16.04.2019
İstanbul