Sana Geldim İstanbul Şiiri - Mutlu Tosun

SANA GELDİM İSTANBUL

Zamansız vakitlerde düştük yollara, yorgun ve güçlü…
Aldırış etmedik hiçbir söze ve dönmedik ardımıza…
Koştuk, gurbet denen sefalet kültürüne…
Kimisi medeniyet der, kimisi taşı toprağı altın…
Ne olduğunu anlamadan düştük bir telaşa…
Ne sevgi kaldı ne haykırışlar içimizde…
Ne olduğunu bilmeden ya da unutarak gidiyoruz bilinmeyene!
Oysa Ne aşklar bıraktım ne kadınlar koydum dersem geride…
Kalmamıştır geçmişin silik sayfalarında hiç kimseler…
Kalsa da geçmişte, onlar unutmuştur bizleri…
Bizim sevgiliyi unuttuğumuz nerde görülmüştür ki…
Hep sakladık bedenimizin en gizli hücrelerinde…
Artık yeni bir sayfa açtıysak yaşamda…
Yaşamalıyız yeni doğmuş çocuk misali…
Yeni hayatımızı ve yepyeni dünyamızı…
Karadeniz gibi dalgalanarak,
Tanrı dağları gibi özgürleşerek,
Sana koştum, sana geldim İstanbul…
Göster tarihinden gelen büyüklüğünü…
Bizi de sofrana al; ama kelepçe vurma özgürlüğümüze…
Ey, İstanbul! Sana geldim, sana geldim…
Anamı koydum vatan toprağımda, babamı koydum…
Canlarımı koydum…
Dostlara, kardeşlere selamı verdim de…
Sana geldim İstanbul, sana geldim…
Ey! Büyük İstanbul, utandırma bizi
Bizans’ı boğaza gömdüğün gibi; etme, eyleme bizi…
Yaşat bizi; güldür, ağlayan yüreğimizi…
Sana gülmek için ömrümüz uykusuz kaldı…
Gözler gülmeyi unuttu…
Geldik sana, koca İstanbul…
Anamın duasını aldım da geldim sana…
Anamın gözyaşlarını gözlerime sürdüm de geldim…
Sana geldim, sana geldim,ey büyük İstanbul!!!
01.10.2012
İSTANBUL
MUTLU TOSUN