Sana Geldim Şiiri - İlker Gezer

Yalnızım,yine yalnız olan bir koltukta,
Sana gelmeye çalışırım.
Kalemi tutan elim titrer,
O titredikçe dizlerim yer değiştirir,
Bozulur kağıt kaleme,
İç içe girer kelimeler,karışır
Hiç ummadığımız bir yerden,
Öyle bir yerden,sana ulaşır.

En basiti nedir,biliyor musun?
En kolay söylenecek söz...
Benim derin cesaretime karşılık,
Öyle bir kelime ki,öyle zor söylemen.
Zorunda değilsin,derman olamazsın belki,
Çünkü tanımazsın böyle bir nefesi,
Aynı havayı solumadan bilemezsin.

Ama sen,hiç bir anlamda inmediğin bir eşikten,
Çoktan girdin içeriye.
Ayaklarının izi,gözlerinin beni,
Bir akşamdan diğerine geçirişi,
Ve benim onlara bakamayışımın sebebi,
Ellerinin ellerimi delirtmesi.

Şimdi sen,diyelim ki; durmuşsun öyle,
Bana bakıyorsun,yokum ben o anda.
Hiçbiryerindeyim yani.
Diyelim ki; bana 'sen'diyorsun!
Gözümüz yaşarıyor,kelimeler utanır gibi,
Çıkmıyor dilinden,şaşırıyoruz sonra,
Belli ki,zamanda yok bekleyen,
Ben diyemiyorum sana,
Sen söyleyemiyorsun bana,
Ben...
Ben sana geldim.
Yoksun sen o anda,
Yani,heryerimdesin halâ.