Sana Geldiğimde Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Sana geldiğimde her dakikam asırlar olur,
Ay parçam karşımdaysa fırtınalar kopar,
Her vuslatta sevda bulutları ağlarken,
Hasret yorgunu gönlümüz sele boğulur.

Ayrılırken bile adın dilimden düşmez,
Bu aşkın uğruna ne yaparım bilinmez,
Zaman sular, seller gibi akıp geçse de,
Yürekte yanan ateş asla sönüp bitmez.

Demir attım geceleri, pembemsi düşlerime,
Uykuyu serdim bak, kulak versene sözlerime,
Gel sevişelim, sonsuzluğa uçarak gidelim,
Ben seni sevdim, hayranım melek yüzüne.

Geceleri dost, yıldızları arkadaş yapardım,
Ne tarafa baksam çaresiz kalır, bulamazdım,
İşte o zaman beni anardın, kulağım çınlardı,
İçimi eriten, dudağımı saran buseni arardım.

Hayalin yetmediğinde yanımda ol derim,
Alıştım sesine, “ara beni” diye sitem ederim,
Ne tarafa baksam, hayal eder, anarsam adını,
Cezasını çekmeye razı mahkum gibi gelirim.

Seninle adeta bir elmanın iki yarısı gibiyiz,
Bir de birleşince o sonsuzlukta bedenlerimiz,
Nefeslerimiz dursa bile fark etmez biriciğim,
Nasıl olsa sonunda toprağa girmeyecek miyiz?

08 Ağustos 2002 Ankara.