sana en yakın olduğum an
mars ile dünya gibiydik
teleskopla izledim kızıl ışıklarını
aralamak istedim sır kapılarını
ama sana dokunamadım
aramızdaki boşluğu kapatamadım
seni görmeye gözlerim yetmedi
sana uzanmaya ellerim yetmedi
seni yaşamaya yıllarım yetmedi
seni anlamayı başaramadım
sana anlatmayı başaramadım
içimdeki dünyanın yalnızlığını...
ve sessizliğini gecelerimin...
sana en yakın olduğum an
ben rüyada idim sense rüyam
sana sokulamadım
sana dokunamadım
korktum sonsuza dek kaybolmandan
ismini dudaklarıma
resmini gözkapaklarıma kazıdım
çırpındım boşluğun derinliklerinde
sana bir türlü ulaşamadım
senden uzak olmaya alışamadım
umut ekmeğim oldu hüzün katığım
son baharın son akşamındayım
kelimeler bitti, nefesim tükendi
sana en yakın olduğum an
ben tükendim.....
26.12.2006
Kayıt Tarihi : 26.12.2006 14:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!