Sana emanetim Şiiri - Kadir Berat

SANA EMANETİM
şimdi sen gidiyorsun ya;
bu adam bir daha mutlu dizeler,çocuksu şiirler dizemeyecek.
sayfa kenarlarına papatyalar çizemiyecek.
başta bizim mahalle olmak üzere tüm şehrin duvarları imzamız olmadan yaşlanıp,dökülmeye yüz tutacak.
bu şehrin hiç bir kaldırımı saramaz yaramı,
bu şehrin hiç bir kaldırımı kuçaklayamaz aybımı,
ne kaybedilen üç puanlar,
ne hiç olan gençlik haberleri unutturmaz sancımı.
hangi çocuk gülüşü avutur,
hangi evliya dizesi tesir eden benim sende bıraktığım diğer yarıma.???
kulaklarımda hep bir keman tınısı,
naif çenene yaslanan.
içimin bam telleri ile boğuyorum rakımlı masalarda,
vicdan muhasebelerinde,
söylem mahkemelerimde en çok daha o kahır olası dilimi...

işimdi sen gidiyorsun ya;
göçe başladı kırlangıçlar,
kundaklanıyor en korunaklı ormanlar,
tahrip oluyor tarihi baş yapıtlar,
içimden her şey koşar adım uzaklaşıyor ve uzadıkça uzuyor yokluğunun hayaline sarılıp donmak,
içimdeki gaddar savaşlar.

işimdi sen gidiyorsun ya;
bana neşet ertaş,müslüm baba kalıyor.
ağır bir bulut melankoli yüklü damları ile,
tepemde kapkara bir karga elinde kocaman bir orak,
çıkart lan diyorum çıkart bu oyundan.
ölüme nazlanmak ne diye koşar adım topuk uçurtma...

işimdi sen gidiyorsun ya;kalemim yüreğim buz tutar
sana değil ama içimde kendime beslediğim ,yeşerttiiğim kinim,
beni en kısa zamanda yerle bir eder yutar.
şimdi sen gidiyorsun ya;
ben seni bir başkasında arama gafletine düşmeden atlıyorum önümdeki ilk uçurumdan.
şimdi sen gidiyorsun ya;
EN ÇOK DA BENİ GÖTÜRÜYORSUN...Kbb