Sana el bakmayı bilmez gözlerim…

Ne hasret, ne gizem, ne nüzuldür bu?
Çarmığa gerilmiş ne zülümdür bu
Şuurum zindanda pus buluttur bu
Bakmaktan ürker şu kör gözlerim.

Pranga kıskacında adımlarını,
Simada çatık duran o kaşlarını,
Istırap içeren o yaşlarını,
Silmekten ürker titrek ellerim,

Süzülür usulca kanar duygular,
Akla düşer lüzumsuz yersiz kaygılar,
Matemli semada karabulutlar,
Sana el bakmayı bilmez gözlerim.

Azarlar onuru hırçın ataklar,
Mavzer vurgunudur izbe sancılar,
Çıkışır özden fevri acılar,
Görmek istemez sürgün gözlerim.

Çilekeş ömrün kör saltanatı,
Kayıverir canın kıymetli tahtı
Ölüm döşeğinde sensiz bu canı
Vermek istemez toprak bedenim…